Historie Melkvervoer
De polycarbonaat melkfles

DE POLYCARBONAAT MELKFLES VAN CAMPINA - MELKUNIE

De polycarbonaat melkfles is in februari 1996 geïntroduceerd door campina melkunie als vervanging van de glazen melkfles; de fles maakt deel uit van het z.g. verpakkingsconvenant, dat de staat in 1991 afsloot met campina melkunie. Het is een bijzondere fles geworden, die alleen al wat gewicht betreft er gunstig uit springt: slechts 80 gram - en dat is maar liefst vijf keer lichter dan zijn glazen voorganger. Zo konden er heel wat meer eenheden in de melkwagen geladen worden. Ook zijn vierkante vorm maakt dat er net zoveel flessen als pakken in een melkkrat passen; hij is ook nog onbreekbaar en afsluitbaar met een plastic dop, en tot 30 keer opnieuw te gebruiken. Daarna kan de fles vermalen worden om verwerkt te worden voor andere doeleinden.

Het Duitse Bayer produceert de grondstof polycarbonaat, en het Oostenrijkse bedrijf Greiner maakt daar de flessen van. De eerste order bedroeg 5 miljoen flessen. Het oorspronkelijke ontwerp behoort toe aan campina melkunie, maar die betrok al snel zijn concurrenten, zoals Coberco, Menken en FrieslandFoods, bij de productie van de nieuwe fles, omdat Campina er groot belang bij had dat er slechts één soort lichtgewichtsfles op de markt zou verschijnen. Een bijkomend voordeel was, dat ook de specifieke melkflessenkrat waar twaalf glazen melkflessen in konden, nu kon verdwijnen. Ook de melk- [detail] handel en haar afnemers waren zeer positief over deze nieuwe lichtgewicht polycarbonaat melkfles, die ten opzichte van de oude glazen melkfles bijna de helft [45%] minder ruimte innam in de winkelschappen.

Maar eer het allemaal zo ver was, moesten eerst nog de nodige hobbels worden genomen. En het heeft wel zes jaar geduurd, vanaf 1990, eer deze polycarbonaat melkfles aan alle hoge eisen - en dat waren er nogal wat - van campina melkunie voldeed. Alleen al het fabriceren bij Greiner van de perfecte fles, die aan alle eisen voldeed, zoals een temperatuur van 80º kunnen doorstaan - wat nodig is om de fles te kunnen reinigen en weer steriel te maken - duurde maanden. Ondertussen moest in de fabriek van campina melkunie in Maasdam, en later ook in Eindhoven, de hele productielijn worden aangepast en vernieuwd. Na drie maanden ombouwen en een maand proefdraaien, met nog de nodige aanpassingen, kon er een productie van 50 miljoen liter per jaar in de vestingen worden verwerkt.

Niet alleen de reinigingstemperatuur, maar ook het schoonmaakmiddel is van groot belang voor een optimaal transparante en reukloze fles. Om te voorkomen dat de fles dof zou worden, ging men in zee met zeepfabrikant Henkel om zo samen een oplossing te bedenken voor een schoonmaakmiddel. Het werd een combinatie van zeep en loog die de fles transparant zou houden en ook de lijmresten van het etiket zou verwijderen. Henkel ontwikkelde, met succes, zelf de etikettenlijm die ook aan hoge eisen moest voldoen, en dus niet de polycarbonaatfles zou mogen aantasten.

Voordat de fles de spoelmachine in kon gaan, moest deze nog gecontroleerd worden op lekkage met behulp van een lekdetector. Het ging om veelal kleine gaatjes, vaak moedwillig aangebracht. Ook kwam er een geurdetector, die toen al met succes in de frisdranken-industrie werd gebruikt. Deze geurdetector is een apparaat dat kan nagaan of er vreemde stoffen in de fles hebben gezeten die zo diep in het polycarbonaat hebben ingewerkt, dat deze zelfs na reiniging de melk een vreemde bijsmaak zouden kunnen geven. Uit een later onderzoek bleek overigens dat de consument melk uit de lichtgewicht polycarbonaatfles als lekkerder beoordeelde,

De lichtgewicht polycarbonaatfles heeft nooit de kartonverpakking kunnen verdringen, maar heeft wel een vaste plaats verworven binnen de gangbare zuivelverpakkingen. Hij heeft toch ook buiten de voordelen ook wat nadelen, zoals het moeten gebruiken van chloor bij het productie-proces van polycarbonaat; de reiniging van de flessen, wat de nodige energie vergt, alsmede de opslag die nodig is voor de emballage van kratten en pallets. De voordelen zijn talrijk: het product kunnen zien; de mogelijkheid van liggend bewaren; een dop die vaker gebruikt kan worden; het makkelijk stapelbaar zijn door zijn vierkante vorm; hij is onbreekbaar en ongeveer dertig keer herbruikbaar en daarna recyclebaar. De lichtgewicht polycarbonaatfles werd in het begin alleen met volle, halfvolle en karnemelk afgevuld, maar al snel volgden in 1997, met het installeren van een tweede afvullijn, ook de vla- en yoghurtproducten.


Geplaatst: 12 maart 2010

Terug naar boven ↑

Pagina 31 - 28