Historie Melkvervoer
Zutrans Begin en Einde

ZUTRANS - BEGIN en EINDE

Het hing al jaren in de lucht, ook Campina ambieerde - dit in navolging van andere grote zuivelfabrieken - het afstoten van het eigen vervoer. Niet meer van deze tijd, veel te duur en omslachtig, en zoals ze het zelf omschreven, geen core business. Hevige protesten op de locatie Rotterdam-Keenstraat en een poort- blokkade, gesteund door de vakbonden, mochten niet baten Helaas kregen de chauffeurs geen enkele steun van collega’s die werkten bij de koelcel, in de fabriek en op kantoor. Toen ook de Centrale Ondernemingsraad nog eens zijn fiat eraan gaf, was het snel gedaan. Voor alle transport-medewerkers was het een flinke dreun. De vooruitzichten waren ook niet bepaald rooskleurig, als je zou overstappen naar Jalutra b.v., met een beroepsgoederen cao die aanzienlijk slechter was als het eigen zuivel cao. Campina ging dat dan compenseren door met een urengarantie te komen van minimaal 52 uur in de week om aan het zelfde loon te kunnen komen, als met een werkweek van 40 uur in de zuivel cao. Ook raakte je veel ATV dagen kwijt, en een eindejaarsuitkering zat er ook niet meer in, wel kreeg je nog een reiskosten vergoeding en bleef ook je pensioenopbouw gewoon doorgaan bij Campina. Je kon er voor kiezen om bij Campina te blijven, maar absoluut niet meer als chauffeur, dat werd dan werken in de inname of koelcel, een paar chauffeurs hebben van die regeling gebruik gemaakt, maar het merendeel van de chauffeurs ging mee over naar Jalutra b.v. omdat je nu eenmaal voor dat vak had gekozen, en je het graag wou blijven uitoefenen. Dit gegeven was ook de drijfveer voor Campina om door te zetten met de wetenschap [zo kon je achteraf concluderen], dat ze de volle steun van de vakbonden kregen, die ons in de waan lieten dat ze aan onze kant stonden en een COR (centrale ondernemingsraad), die andere toezeggingen belangrijker vonden, dan het behoud van eigen vervoer.

De hele opzet van Campina was, dat Jalutra b.v. de eerste jaren financieel zou worden ondersteund door moederbedrijf Campina, maar uiteindelijk na vijf jaar een volledig zelfstandig opererend transportbedrijf moest zijn, met de zekerheid van werkgarantie door Campina. Jalutra b.v. ging op1 februari 1995 onder de naam Zutrans officieel van start als 100 % dochter van Campina (zie ook "een roerige start"), met als directeur Peter Johan Ugen, die zelf uit een transport-familie kwam en ook al de nodige ervaringen had opgedaan bij andere transportbedrijven. Jalutra b.v. was de officiële vergunningsnaam, zoals die was ingeschreven bij de Kamer van Koophandel; de handelsnaam werd Zutrans, een afkorting van ‘zuiveltransport’, met een logo dat door vele medewerkers nooit helemaal is begrepen; het bestond uit vier kubussen, met rood, wit en blauwe vlakken, met aan de rechterzijde verticaal de naam Zutrans. Het bedrijf had zijn hoofdkantoor in Woerden, met regiokantoren bij de diverse Campina zuivelfabrieken; elk regiokantoor had weer zijn eigen regiomanager plus een of twee assistenten en medewerker[s] voor de administratie. Verder bestond het personeel uit ongeveer 130 vaste chauffeurs, met daarnaast de nodige uitzendkrachten.

Op het hoofd en/of regiokantoor begon men toen met:


Woerden                              
P.J. Ugen, Directeur
H.J. Koers, Controller
M. Verzijl, Hoofd personeelszaken en Arbo coördinator
J. Minderhoud, Hoofd administratie en Salaris administratie
C.W. Roest, Salarisadministratie.
 A. van Middelkoop, Regiomanager
R. Verschoor Arbo - begeleider [standplaats Eindhoven]
Rotterdam                            
B. van den Bergen, Regiomanager en Wagenparkbeheerder
Eindhoven                            
T. van den Eijnden, Regiomanager
Hilversum en Heiloo              
J. Vethman, Regiomanager
Maasdam                              
H. Euwema, Regiomanager

Later waren er veel wisselingen en kwamen er andere personen als regiomanager. Sommigen van hen hadden niet de juiste opleiding voor de functie waarin zij opereerden, wat de kwaliteit van het werk en de omgang met personeel niet ten goede kwam. Het merendeel van hen was hiervoor afleverchauffeur geweest bij Mona. Ook op de administratie-afdelingen van de regiokantoren en het hoofdkantoor wisselden velen van plaats of werden domweg weggesaneerd.

Veelbelovende start.

 

Het werd een veelbelovende start met een directeur die er zin in had, logisch natuurlijk als je schuldenvrij kan beginnen met daarnaast nog een fors startkapitaal. Het ondertussen verouderde wagenpark was dringend aan vernieuwing toe, en al snel kwamen de eerste Scania-trekkers en nieuwe koelopleggers met een generatorkoeling voor het Mona-distributievervoer. Voor het verdere DC-vervoer vanaf de andere locaties werd gekozen voor DAF-CF met een voorloopas. Er werd naarstig gezocht naar werk van buitenaf, en dit werd ook gevonden. Stegeman vleeswaren werd een belangrijke klant voor Zutrans, maar daar stak Campina weer een stokje voor: men wilde geen vleeswaren en Mona-producten in een wagen, voornamelijk omdat de levertijden dan in gevaar kwamen. Later werd er nog voor wat kleine klanten gereden zoals ERU smeerkaas en Menken Foods.

Op de locatie Rotterdam kreeg men te maken met steeds minder werk en kwam men bij lange na niet aan de toegezegde 52 uur. Dit kwam doordat de vele charters nog steeds bleven rijden, ondanks de toezegging dat Zutrans al het vervoer zou krijgen, met uitzondering van Jan van Die dat later door Post Kogeko is overgenomen . Na wel heel stevig aandringen in een laatste onderhandelingsgesprek kreeg men de toezegging voor meer werk, dit met onmiddellijke ingang, en werd het net geen staking. Helaas voor de chauffeurs had Zutrans een garantie-urencontract afgesloten met de uitzendbureaus, zodat het uren-probleem zich weer voor ging doen, en dat alleen om er zeker van te zijn dat er in de vakanties chauffeurs zouden worden geleverd. Het werd een hopeloze strijd tegen het wanbeleid van Zutrans van de eigen vaste chauffeurs, die van Zutrans nog wat probeerden te maken, een strijd die helaas tot het einde heeft voort geduurd. Ook op de andere locaties had men hier mee te maken. In Woerden raakten de Mona- chauffeurs veel van de buitenlandse ritten kwijt, ondanks aanpassingen van het wagenpark. Zo werd o.a. de Iveco Stralis, voorzien van een koelkast, magnetron en boordtelefoon aangeschaft. De motivatie ging sterk achteruit door al dit soort maatregelen, en ook door de komst van een nieuwe wagenparkbeheerder die voor het grootste deel van het wagenpark koos voor Iveco, met als gevolg enorm hoge reparatiekosten en stilstand. Dit waren de chauffeurs niet gewend met merken als DAF en Scania. Het was lange tijd stil rond de privatisering van Zutrans vanuit Campina; men maakte winst en kon redelijk opereren in een overvolle markt.

Het einde inzicht.

 

In mei 1998 werd door Campina Melkunie besloten, dat Zutrans een volle dochter zou blijven. Maar toen er zes jaar later, in 2004, achter de schermen vergevorderde plannen waren tot een fusie van Campina met ArlaFoods, (bekendmaking op 8 december 2004) was een van de onderhandelingsvoorwaarden het afstoten van Zutrans. Ook na de bekendmaking op 21 april 2005 dat de fusie met Arla was afgeblazen, ging men door met de afstoting van Zutrans. In december 2005 dreigden de chauffeurs de boel voor en tijdens de feestdagen plat te gooien. Op 28 september 2007 was er een korte poortblokkade in Rotterdam, en ook het officiële bezoek aan de nieuwe Mona-fabriek in Maasdam op 4 december 2007 van koningin Beatrix, zou door een blokkade verstoord worden. Door tussenkomst van de vakbond heeft men hier uiteindelijk vanaf gezien.

Vele vergaderingen, bijeenkomsten en onderhandelingen later, waar de gemoederen soms heel hoog opliepen, volgden. Het managementteam van Zutrans, onder leiding van P. J. Ugen, had de intentie om als Management Buy Out-team Zutrans over te nemen. Dit liep faliekant verkeerd af, doordat niet alleen Campina. maar ook het merendeel van het personeel, dat overigens hier al eerder z’n steun aan had verleend, er geen vertrouwen meer in had. Toen ook enkele leden van dit team afhaakten en er bovendien privé-meetings bleken te zijn georganiseerd door Ugen bij chauffeurs thuis, was het gedaan met het MBO-team.  Ugen werd hierdoor op non-actief gezet door Campina, en hij moest uiteindelijk per 1 november 2006 vertrekken.

Het almaar voortdurende overleg tussen personeel, ondernemingsraad, de Corporate Director, [bij Campina een nette naam voor bezemwagen] Anton Ooyen en vakbonden over de gestelde voorwaarden en eisen leidde ertoe dat door een meerderheid van het Zutrans personeel er positief op werd gereageerd. Ondertussen werd er door Campina al sinds eind 2006 serieus gezocht naar een geschikte kandidaat om het bedrijf over te nemen. Na een schifting van veertien, en uiteindelijk vijf kandidaten, viel de keuze op [Dirk] Post Kogeko uit Maasdijk. Deze was immers door de inlijving van Jan van Die uit Ridderkerk al zo 'n 35 jaar bekend met het vervoer en de distributie van zuivel. De intentieverklaring die hiervoor nodig was, werd op 6 februari 2008 ondertekend.

Op 4 mei 2008 - na ruim 100 jaar eigen vervoer - was het dan toch echt voorbij. Het moederbedrijf Campina had al definitief besloten dat het eigen vervoer geen core-business meer was; en zeker met de aankomende fusie met FrieslandFoods moest die afdeling worden opgeheven. Aldus geschiedde. Voor Zutrans betekende het dat na 13 jaar, 3 maanden en 3 dagen als 100 % volle dochter van Campina, maar wel ondergebracht bij het beroepsgoederenvervoer (BGV) het definitieve einde van een wel zeer bewogen tijd. Zeker de laatste drie jaren tot aan mei 2008, was voor vele collega's een tijd van grote onzekerheid. Campina was uiteindelijk verlost van die - in hun ogen - , lastige chauffeurs, maar had hierbij geen fraaie rol gespeeld.

Op het moment van overname werd ongeveer de helft van het vervoer van Zutrans gereden door charters, die ondanks de toezegging van Post Kogeko directeur Erik Janse, toch een onzekere toekomst tegemoet gingen, wat later ook het geval bleek te zijn. Velen van hen konden gaan, mede door de recessie. In tegenstelling tot het management van Zutrans   koos men bij Post Kogeko wel eerst voor eigen chauffeurs. 

Zutrans had toen een omzet van 35 miljoen euro, en had kantoren in Rotterdam, Eindhoven, Woerden, Lelystad en Heiloo, waar ook het materieel gestationeerd was. Het transporteerde elke week zo 'n 20 miljoen liter aan zuivelproducten, in circa 11.000 afleveringen. De onderneming telde bij overname honderd trekkende eenheden en enkele tientallen bakwagens die dag en nacht op weg waren naar eigen distributiecentra en die van de klanten. In die tijd werd ook nog rechtstreeks aan de melkman en grossier geleverd, en werd in een zeer groot gebied de schoolmelk door Campina bezorgd. Post Kogeko vond dat deze tak van transport niet in het beleid paste en stootte het schoolmelkvervoer al snel af. Door alleen nog defensief te investeren in het wagenpark door Campina, waardoor de wagens volgens wettelijke norm nog wel konden rijden, bleef er niet veel over van het toch al slechte en verouderde wagenpark van Zutrans. Toch was dit kennelijk geen bezwaar voor de overnemende kandidaten.


Voor zover de chauffeurs in dienst waren bij Zutrans, werd hun een arbeidscontract aangeboden bij Post Kogeko. Ook aan de vele uitzendkrachten werd door Post Kogeko een vast dienstverband aangeboden, waar redelijk vaak gebruik van werd gemaakt. Voor het kantoorpersoneel gold een andere regeling, dat bleef in dienst van Zutrans, want Jalutra - Zutrans bleef in principe gewoon doorgaan. Zij kregen geen vertrekpremie, wat tot veel ongenoegen leidde. Enige tijd later zijn zij toch ook overgegaan naar Post Kogeko en kregen zij alsnog de vertrekpremie.

Een roerige start.

 

Het was een roerige start op 1 februari 1995, met bij de chauffeurs veel gemengde gevoelens. Een onzekere toekomst stond hen te wachten, 105 chauffeurs zetten de eerste overstap naar Zutrans, wat later waren het er totaal 180, met een wagenpark van 140 auto 's, goed voor 140 miljoen kilometers per jaar. Toch waren de eerste tien, van de ruim dertien jaren,toch mooie jaren, zeker toen in mei 1998 werd besloten dat Zutrans niet verkocht zou worden en alsnog een 100 % volle dochter van Campina zou blijven, Alles zag er weer wat zonniger uit en men kon zich weer volledig concentreren op zijn werkzaamheden. In 1999 was Zutrans de grootste koelvervoerder van Nederland, veel nieuw materieel werd aangeschaft aan trekkers en koelopleggers; op ruim 30 opleggers werd een derde as bijgeplaatst. Maar ook werden er verkeerde investeringen gedaan, zoals drie dubbeldek-opleggers voor het vervoer van tweelagen lege roll-inns. Een ramp! En ik kan het weten, want ik heb er zelf jaren mee gereden. Na elke poging stond ik weer bij van Eck of zij bij mij. Uiteindelijk werd er besloten het dek maar bovenin te laten hangen. Gelukkig voor onze wagenparkbeheerder konden de twee andere worden doorverkocht. Bijna alle chauffeurs van Maasdam en de vestiging in Middelburg moesten door de verschuiving van vervoer van dagverse zuivel worden over geplaatst naar Rotterdam. Een enkeling kon blijven voor het vervoer van Mona-producten. Voor de chauffeurs in Heiloo was het nog erger, deze werden dubbel getroffen toen deze vestiging van Campina eind 2008 ging sluiten, Ze werden in de steek gelaten door alle partijen. Velen maakten gebruik van de vertrekregeling.

Wel waren er de jaarlijkse Zutrans personeelsfeesten, zowel centraal als lokaal, en kregen we [meestal rond Sinterklaas] een geschenk in de vorm van werkkleding, niet bepaald origineel als je bedenkt dat het kerstpakket nog steeds van Campina kwam. Voor iedereen was het uiteindelijk een enorme domper afscheid te moeten nemen van het werk dat je zo na aan het hart ligt: de zuivel waar je voor had gekozen en bovenal het vervoeren van al die producten. Het Campina en zijn voorgangers, de als zeer sociaal bekendstaande zuivelonderneming van weleer, die er ook nu voor staat dat er nooit iemand werd ontslagen bij wat voor reorganisatie dan ook, dat Campina bestaat echt niet meer. Op tijd reorganiseren moet, en heel vaak kan het vanwege de efficiëntie en voortbestaan van het bedrijf niet anders, maar heel vaak kan het wel op een wat socialere manier. 

 

Op de volgende pagina 's van deze site staan [bijna] alle uitgekomen exemplaren van het Zutrans Magazine , de Nieuwsbrief en de Info, daarin staat ook een schat aan informatie die niet op deze pagina is beschreven. Ook andere Zutrans publicaties zijn daar verzameld in een PDF-document, en als aanvulling heb ik voor de geïnteresseerden, alle gebeurtenissen van het ruim drie jaar durende gehannes van onderhandelingen rond het afstoten van Zutrans PDF- mappen op jaargang samengesteld met de tientallen memo 's en andere documenten die wij mochten ontvangen, inclusief het Zutrans Handboek, dat overigens pas half 2002 werd uitgebracht, zeven jaar na de start van Zutrans; dit zegt toch ook wel iets over het beleid. Al deze documenten geven enigszins een beeld van hoe de zaken in 2001 en 2002 verliepen, maar vooral, hoe het er die drie laatste jaren aan toe ging tussen alle onderhandelende partijen.

 
Geplaatst: 11 oktober 2011

Filmp van Henk Bos die van 2000 tot 2001 ruim een jaar als uitzendchauffeur bij Zutrans in Rotterdam heeft gereden, met onder andere lossen bij Schuitema - Elst

2 juli 2008, al rijdend op de A12 achter een Zutrans trailer met het bekende logo, wat ruim 13 jaar een begrip op Neerlands wegen was, maar men nu nooit meer zal tegenkomen.

Aansluitend, kort filmpje van het Zutrans DC-Intra wagenpark Keenstraat-Rotterdam

Promotiefilmpje "Chauffeur worden" met chauffeur Sietze van Randstad uitzendbureau in een Iveco-Stralis van Zutrans

In de mediapresentatie lboven, staan de afgeschreven trekkers, bakwagens en [city] trailers na jarenlange trouwe dienst, bij Campina Melkunie - Zutrans en Post-Kogeko, te wachten bij een opkoper op een nieuwe eigenaar voor verder gebruik, onderdelen of sloop.

Terug naar boven ↑

Pagina 28