Historie Melkvervoer
Kees de Ridder met de vut

CHAUFFEUR KEES DE RIDDER MET DE VUT

Als je als melkrijder bij Campina en later Zutrans de vut in ging, werd er op de locatie waar je was gestationeerd, door het bedrijf niet bijster veel aandacht aan gegeven. Na je laatste rit een gebakje voor jou en je collega's, geregeld door de regio-chef, en daar bleef het dan zo'n beetje bij. Als je geluk had, hadden je collega-chauffeurs wat bij elkaar gelapt voor een cadeaubon o.i.d.


Bij de familie De Ridder dachten ze daar toch wat anders over, zij vonden dat hun vader en opa na zo'n lang dienstverband wel eens flink in het zonnetje gezet moest worden, en iedereen mocht weten dat Kees de Ridder met de vut [prepensioen] ging. Zijn laatste wagen waar hij mee reed, een DAF 85CF, werd door de familie flink versierd met vlaggetjes, ballonnen, en op de grille en laadklep was een groot spandoek bevestigd.

Hallo Hans,


Toen mijn vader met prepensioen ging in 2004 hebben we naar oude foto's gezocht van de melkfabriek aan de Poelendaalsingel in Middelburg. Van de fabriek zelf hadden we geen foto's, maar wel van de verschillende oude en recente wagens waar hij mee gereden heeft. Als kleine jongen - ik kan mij dat nog goed herinneren - mochten we wel eens meerijden met die ouwe 120 pk DAF’jes. Wat was het toen werken met die versnellingspook achter de stoel; en het rode afdekhoesje over de motortunnel, hield niet veel lawaai tegen. Prachtig vonden we het, het gebrul van de DAF-motor als er een aanhanger achter hing in de Flaketunnel. Al hoopten wij wel, dat Pa niet moest af remmen, en zover terug moest schakelen tot dat niet meer kon, en je zodoende met een slakkengangetje, in de klim, de Vlaketunnel uitkwam.

Ook herinner ik mij nog de nieuwe DAF 2000 die Pa toen kreeg. Hier zat een koelmotor op, en een laadklep. Na de 2000 kreeg hij in 1980 een 2100, met kenteken 15-TB-48; van deze wagens heb ik geen foto’s. Na de 2100 kwamen de 2700 Ati DAF's met city-trailer. De eerste die Pa toen kreeg had het kenteken: VP-17-GK. Enige tijd later reed hij met de VR-90-TT, die volgens de gegevens van je site, in Maasdam versleten is. Na de 2700 reed Pa met een DAF 75. Het kenteken weet ik niet meer. Toen volgde de DAF 85, kenteken: BF-DS-53, daar heeft hij tot aan zijn pensioen mee gereden. Ik zou het leuk vinden als je de meegezonden foto's op je site wil zetten, [Pa weet hier niets van] en als je nog meer foto's wilt hebben, mail me dan, dan zal ik nog eens bij mijn broers navraag doen of die nog iets hebben. Pa heeft nog dia's van verschillende DAF's waar hij mee gereden heeft. Als hij de foto's die nu op de site staan, ziet, zal hij, denk ik, die ook wel willen mailen. Hopelijk kan je hier wat mee. En dan staat er ook iets van Middelburg op de site.

Jos, ook een zoon van Kees, bewaart ook mooie herinneringen aan zijn vader als chauffeur. Hij schrijft, ik las het kenteken, 15-TB-48, hiervan weet ik nog vaag, dat mijn vader ermee reed. Iedere ochtend, zo rond kwart over zes half zeven, kwam Pa met zijn DAF thuis langs, en hoorde ik aan het geluid van de motor dat het Pa was. Was het Pa niet, dan kende ik het geluid ook niet ! Zodra hij voorbij was pakte ik mijn fietsje - ik was toen zo'n 6 a 7 jaar oud - en ik reed dan naar melkboer v/d Busse. Daar stond Pa dan te lossen en als hij klaar was, ging mijn fietsje achterin mee en mocht ik meerijden naar de supermarkt, naar de achterkant van de Molenweg, en daar pakte Pa mijn fietsje weer uit de wagen en ging daar lossen. Pas als hij klaar was met lossen en het gebruikelijke bakje koffie had gekregen en weer verder ging met zijn rit, ging ik ook naar huis. Het is al jaren geleden, want ik ben nu 29. Maar ik weet het nog, als de dag van gisteren ! Als ik daar aan terug denk weet ik nog dat ik altijd trots was op mijn vader en toen besloot ik, als ik later groot zou zijn, ook chauffeur wilde worden, Die droom is ook uitgekomen, al vond Pa het in het begin maar zo zo. Toch hebben onze ouders ons altijd gesteund in onze beroepskeuzes.

Ik vind het enorm leuk dat je de foto's geplaatst hebt. Ik heb het dan ook met tranen in mijn ogen zitten bekijken. Vooral de foto's van Pa zijn laatste werkdag riepen weer mooie herinneringen op, Ik zal nooit vergeten, dat pa met tranen in z'n ogen, voor het laatst zijn DAF wegzette en de sleutels aan het bord hing. Want, zo zei hij later, ik heb het tot de laatste dag met plezier gedaan

Een mooi plaatje van Kees met zijn beide zoons, Jos en Mark, die in de voetsporen van hun vader, elk bij hun vrachtwagen staan. Deze foto is gemaakt op de laatste werkdag van Jos bij Raab Karcher in Middelburg, Mark staat er bij zijn Mercedes van de firma Ledo waar hij destijds mee reed. Kees staat bij zijn laatste Zutrans DAF 85CF met kenteken, BF-DS-53, die hij toen net had gekregen. De voorbumper zat er toen nog niet op, omdat deze moest worden overgespoten. “Ik vond het leuk om deze foto toen te laten maken, omdat wij toen alle drie chauffeur waren,” aldus Jos. Er is sinds die tijd veel veranderd, [bij schrijven in 2010] Jos rijdt nu op een Ginaf kieper bij Gebr, Kalkman in Capelle a/d IJssel, en Mark is geen chauffeur meer.

Ik schreef al eerder hoe beide zoons betrokken waren met de vut van hun vader. Zijn zoon Jos bijvoorbeeld, hij heeft voor zijn vader een mooi cadeau gemaakt in de vorm van een "Vuttergids", ter gelegenheid van zijn VUT in 2004.
 
Mooi om te zien hoe zijn beide zoons zo onder de indruk waren van de chauffeurs-loopbaan van hun Pa, die al die jaren, weer of geen weer, bij nacht en ontij, op pad moest, en vooral als zij dan graag, en heel trotso p "hun vader", een dagje met hem mee mochten rijden. Het is een leuk vuttergidsje geworden, waarin Kees zijn loopbaan als zuivelchauffeur en de auto's waarin hij heeft gereden, mooi worden weergegeven. Ook zijn tweede grote liefde, de brandweer, waar hij ruim 30 jaar actief is geweest, heeft in deze vuttergids een mooie plaats gekregen.

Melkbedrijven in Zeeland

 

Eens telde de provincie Zeeland 24 zuivelbedrijfjes, met meest voor boter- en kaasbereiding, Al in 1884 waren er al een tiental Coöp-zuivelfabriekjes, waarvan de meeste door stoom werden aangedreven. Omdat in Zeeland vooral akkerbouw bedreven werd, nu nog trouwens, was vanwege schaarste aan melk de aanlevering naar deze zuivelfabriekjes zeer beperkt, dus de overlevingskansen waren dan ook zeer gering. Melkveehouderij bestond amper in Zeeland. In Zonnemaire was een boter- en kaasfabriek opgericht in 1890, met een omzet van 5000 kg per jaar, maar deze redde het ook niet en ging in 1907 alweer dicht. Pas in 1916 werd er in Middelburg een coöperatie opgericht, Coöperatie Melkinrichting en Zuivelfabriek Walcheren genaamd, gevestigd aan de Poelendaelsingel. Zeeland leek toen toch een zuivelprovincie te worden, zeker toen in de jaren ‘20 ook de fabrieken in Kloosterzande [1927] Aardenburg [1928] en IJzerdijke [1929] erbij kwamen. Maar kort na de Tweede Wereldoorlog hadden die ook geen bestaansrecht meer en sloten ze een voor een de poorten, De melkfabriek in Middelburg moest het na enkele fusies ook ontgelden en sloot in 1979 zijn poorten, en ging op in campina-melkunie. In 1980 werd de fabriek afgebroken. De VZ in Zierikzee sloot in 1973. De consumptie- melkvoorziening in Zeeland werd vanaf toen verzorgd door de campina-melkunie fabriek in Maasdam. En nu, we lezen 2010, vanuit de FrieslandCampina locatie in Rotterdam - Keenstraat. Zeeland een Zuivelprovincie… het zat er niet in, en zal er ook niet meer van komen.
 
Geplaatst: 20 januari 2010 


Van Willem Kruit, oud-chauffeur bij Campina Middelburg, ontving ik onderstaande aanvulling/correctie over de melkfabriek Walcheren in Middelburg, die ik onmiddellijk verwerkt heb in het bovenstaande verhaal. Ook verhaalt hij over zijn belevenissen met diverse wagens - in de periode 1978 - 1991, waarmee hij heeft gereden en gewerkt bij Campina Middelburg, waarvoor mijn dank.


Geplaatst: 14 september 2019

Hallo,


Hier enige aanvullingen/correctie’s op de artikelen over de zuivelfabriek Walcheren. De fabriek is niet in 1972 gesloten. In dat jaar ging ik in militaire dienst, daarna heb ik vijf jaar bij Pechiney in Vlissingen gewerkt, daarna pas ging ik voor Campina rijden. De fabriek in Middelburg is pas in 1979 gesloten en in 1980 afgebroken. Ik hoop dat u iets met deze aanvullingen kunt doen.


Voor wat betreft het verhaal van Kees de Ridder, de DAF 2800 bakwagen was de wagen waarmee ik meestal op pad ging. Niet geheel tot mijn genoegen, want die wagen was totaal versleten en vertoonde diverse mankementen, bijvoorbeeld aan de verwarming (die deed het niet) en de laadklep. Met de DAF 3300 met oplegger reed ik dagelijks tussen Middelburg en Eindhoven. Piet Krijger was toen al weg bij Campina. Die man reed met een DAF 2300, een trekker die eigenlijk te licht was voor de oplegger die er bij hoorde. Het wagenpark van Middelburg was in het algemeen wel in orde. Alleen deze oude 2800 was versleten. Er reden nog een paar oude DAF’jes rond, nog afkomstig van de oude “Walcheren” maar die gingen een jaar of zo nadat ik in dienst kwam al naar de sloop. Op de krantenfoto, waar ik ook op sta, zit een oud DAF logo op de grille van de 3300. Die heb ik eigenhandig van één van die ouwe DAF’jes gehaald en op de trekkers waar ik op reed - een paar 2800’s, 3300’s en een DAF 95 gemonteerd.


Groeten, Willem Kruit, chauffeur bij Campina van 1978 tot 1991
.
Geplaatst: 14 september 2019

Terug naar boven ↑

Pagina 31 - 30